Τα άτομα με αναπηρία οδηγούνται σε μη ρεαλιστικές θεωρήσεις για τη ζωή τους, καθώς ζουν σε ένα κοινωνικό περιβάλλον γεμάτο προκαταλήψεις, οι οποίες δρουν αρνητικά στο σχηματισμό της αυτοαντίληψής τους. Οι άνθρωποι συνηθίζουν να προσάπτουν χαρακτηρισμούς και ταμπέλες στα άτομα με αναπηρία, κάτι που δεν τους αφήνει ανεπηρέαστους.
Πιο ευάλωτα είναι συνήθως άτομα τα οποία σαν χαρακτήρες είναι ανασφαλείς. Η σκληρή αυτή αντιμετώπιση ωθεί τα άτομα με αναπηρία να συνειδητοποιήσουν περισσότερο την κατάστασή τους και να αποκτήσουν τη νοοτροπία του αναπήρου.
Έχουμε δημιουργήσει ένα group με σκοπό την προσωπική ανάπτυξη, τη συναισθηματική ισορροπία προκειμένου να αντιληφθούμε τη πραγματικότητα αντικειμενικά και όχι μέσα από τη διαστρεβλωμένη ματιά του πικραμένου εαυτού μας. Συζητάμε δυσκολίες,ταυτιζόμαστε μεταξύ μας και αναζητούμε λύσεις και όχι προβλήματα.
Όταν μία ομάδα ανθρώπων λειτουργεί με αρχές που εμπνέουν ασφάλεια και σεβασμό, δημιουργείται ένας μικρόκοσμος μέσα στον οποίο το κάθε μέλος της μπορεί να λειτουργήσει αυθόρμητα, χωρίς κριτική και να εξερευνήσει το τρόπο που σχετίζει τον εαυτό του με τους άλλους. Η ομαδική θεραπεία λειτουργεί σαν ένα κοινωνικό εργαστήρι όπου μπορεί κανείς μπορεί να πειραματιστεί, ώστε να βελτιώσει τον τρόπο που σχετίζεται.
Απευθύνεται σε ανθρώπους που αναζητούν την προσωπική ανάπτυξη και έχουν τρία κοινά χαρακτηριστικά:
1) αντιμετωπίζουν κάποια αναπηρία οι ίδιοι.
2) έχουν δυσκολία στο να δημιουργούν και να διατηρούν ικανοποιητικές σχέσεις οικειότητας.
3) δεν τα πάνε καλά με τη ζωή.