Ναρκωτικά – Αλκοόλ

Ναρκωτικά – Αλκοόλ

Πολλοί άνθρωποι πριν έρθουν στο Sotiros.gr αναζητούσαν ανακούφιση από τα προβλήματα τους κάνοντας όλο και περισσότερη χρήση, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι αυτά παρέμεναν ίδια και είχαν πολλαπλασιαστεί. Έψαχναν βοήθεια και δεν την έβρισκαν, οι γιατροί δε καταλάβαιναν το πρόβλημά τους και προσπαθούσαν να βοηθήσουν δίνοντάς  τους φάρμακα ξανά και ξανά. Οι συγγενείς έδιναν ό,τι είχαν και δεν είχαν με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα σταματούσαν τη χρήση.

Μερικοί χρήστες πάνω στην απελπισία τους να ξεφύγουν από το πόνο και το μαρτύριο αναζήτησαν λύσεις σε θρησκεία, εκκλησίες, μοναστήρια, ψυχιατρεία, έκαναν γεωγραφικές αποδράσεις σε νησιά, εξωτερικό, χωρίς όμως να καταφέρουν κάτι. Κατηγόρησαν τις συνθήκες ή ακόμα και την ίδια τη ζωή. Μερικοί δοκίμασαν το γάμο, το διαζύγιο, έκαναν παιδί , αλλά χωρίς αποτέλεσμα, μη μπορώντας δηλαδή να ξεφύγουν από την «αρρώστια» τους. Δεν ασκείται κανενός είδους επιρροή πολιτική ή θρησκευτική και δεν μας απασχολεί το τι ή πόσο έπαιρνες, ποιες ήταν οι διασυνδέσεις σου, ποια ήταν η οικονομική σου κατάσταση, αλλά μόνο το τι θες να κάνεις για το πρόβλημα σου και πως μπορούμε να σε βοηθήσουμε.

Ο αλκοολισμός και η συστηματική χρήση ναρκωτικών ουσιών αποτελεί μια σοβαρή ψυχιατρική πάθηση, με σημαντικές παθολογικές και ψυχολογικές επιπτώσεις  στον ασθενή και χρειάζεται ειδική θεραπεία και παρακολούθηση.  Αποτελεί μια ασθένεια που βασίζεται στη διαστρέβλωση τόσο της λογικής και της κριτικής ικανότητας του ασθενούς, όσο και της  συναισθηματικής απομόνωσης και αποξένωσης του. Ο ασθενής αδυνατεί να ελέγξει τα συναισθήματα του όπως: την οργή, τη χαρά, τη λύπη και τις ενοχές του. Τόσο οι επαγγελματίες θεράποντες για την ασθένεια της εξάρτησης, όσο και οι συγγενείς, ακούν συχνά τον ασθενή να δηλώνει το εξής: «φυσικά και θα το κόψω, δεν το θέλω, μόνο προβλήματα μου δημιούργησε» για να διαπιστώσουν μετά από λίγες ώρες ή μέρες ότι το πρόβλημα παραμένει.

Ο ασθενής που πάσχει από αλκοολισμό και ναρκομανία καθημερινά καταλήγει να προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του και τους άλλους ότι δεν είναι άρρωστος, εφευρίσκοντας δικαιολογίες του τύπου «δεν πίνω ποτέ στη δουλειά μου», «δεν πίνω ποτέ στο σπίτι μου, μπροστά στα παιδιά μου», «δεν μου αρέσει η γεύση του ποτού», «δεν πίνω ποτέ με άλλους». Οι περισσότεροι ασθενείς διατηρούν για πολλά χρόνια την πεποίθηση ότι μπορούν να ελέγχουν τη χρήση τους και καθησυχάζουν φαντασιακά τους εαυτούς τους, ότι οποιαδήποτε στιγμή και αν το θελήσουν μπορούν να τα καταφέρουν να διακόψουν από μόνοι τους, χωρίς την απαιτούμενη βοήθεια.

Η απόλαυση της χρήσης είναι απαιτητική, αποκλειστική, αφήνει την/ τον σύντροφο απ’έξω, καθώς και όλη την οικογένεια. Η οικογένεια βρίσκεται σε μια πολύ δύσκολη θέση μπροστά στην ανημποριά της να αντιδράσει και να ξεπεράσει την αναβλητικότητα του εθισμένου ασθενή, αλλά και να τον πείσει να ζητήσει βοήθεια.

Η απεξάρτηση από τις ναρκωτικές ουσίες και το αλκοόλ είναι συνήθως μια μακροχρόνια και επίπονη προσπάθεια και για τον ίδιο τον ασθενή αλλά και για το οικογενειακό του περιβάλλον. Αν και το στάδιο της σωματικής στέρησης μπορεί να καταπολεμηθεί σχετικά εύκολα και γρήγορα με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή, το στάδιο της «εγκεφαλικής» απεξάρτησης απαιτεί χρόνο και μεγάλη προσπάθεια κυρίως από τον ίδιο τον ασθενή.

Η θεραπεία χρειάζεται να προσαρμόζεται στις ανάγκες του ανθρώπου τη στιγμή που αυτός θα είναι έτοιμος να τη ζητήσει. Η επιλογή της θεραπευτικής παρέμβασης χρειάζεται να γίνεται κατόπιν ενδελεχούς αξιολόγησης των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο ασθενής. Η κινητοποίηση, η αποτοξίνωση, και η συμμετοχή σε θεραπευτικό πρόγραμμα με ή χωρίς ασφαλή διαμονή είναι μερικές από τις πιθανές θεραπευτικές προτάσεις.